Homepagina
"Kijk je naar jezelf, zoals je wilt dat je kinderen naar zichzelf kijken?"
Misschien ben jij iemand met veel verantwoordelijkheidsgevoel, die het graag goed doet en het een ander naar de zin maakt. Mogelijk ben je snel bang dat je iets fout doet, dat je een ander kwetst of dat een ander het maar raar vindt wat je zegt en doet. Misschien heb je voor jezelf onbewust besloten dat je het niet waard bent om gezien te worden. Misschien heb je jezelf wijsgemaakt (door je jeugd, een vervelende gebeurtenis of opmerkingen van anderen, door je gevoeligheid voor sferen en spanningen of omdat je je vaak afgewezen hebt gevoeld) dat het veiliger is om mensen niet te dichtbij te laten komen. Mogelijk heb je jezelf al die jaren onderschat en ben je uitdagingen uit de weg gegaan, vanwege het risico om te falen. En misschien heb je je zelfs een manier van leven aangeleerd om ongezien door het leven te gaan.
En dan zijn daar je kinderen, je grootste spiegels. En bekijk je jezelf door de ogen van hen. En dan zie je een vrouw die je diep van binnen helemaal niet wilt zijn. Opeens zeggen je hoofd, je lijf en je hart: "Dit is niet wie ik echt ben. Dit wil ik niet langer. Dit kan ik niet langer." (vaak voelde je dit al, maar is het het lijf dat het duidelijkste signaal afgeeft waar je niet omheen kan)
Durf jij jezelf echt te laten zien, inclusief je verlangens en je grenzen. Weet jij wie je aan de binnenkant bent en waar je voor wilt staan, ongeacht wat je aangeleerd is, wat je vroeger verteld is, ongeacht wat je al jaren doet en wat mensen om je heen van je verwachten. Waar gaan jouw ogen van stralen, waarvan gaat jouw hart sneller kloppen, wanneer vergeet je de tijd en de mensen om je heen?
Het moment dat je de moed hebt om op een andere manier naar jezelf te kijken en beseft hoe je je al die tijd hebt aangepast, hoe je over je eigen grenzen heen bent gegaan, op de overlevingsstand hebt gestaan, hoe eenzaam je je hebt gevoeld, hoe je niet meer op je eigen gevoel durfde te vertrouwen, je af hebt gevraagd of je wel echt iets waard bent en of anderen op jou zitten te wachten, dat is het punt van no return.
En ook al zie je het op dat moment niet zo (want je hele wereld lijkt op zijn kop te staan), maar dat moment is het grootste cadeau wat je van jezelf kunt krijgen. Want vanaf dat moment is het verlangen zo groot dat je echt aan de slag kunt gaan met doen wat bij je past, ongeacht wat een ander denkt. En dat kan groots. En dat kan klein. Elke stap is er één die leidt naar de volgende.
Je kan teleurgesteld zijn of boos op jezelf of op iedereen om je heen. Maar uiteindelijk ben jij diegene die de keuze maakt om zichzelf in alle glorie aan de wereld te laten zien door gewoon jezelf te zijn. (En dat is uiteindelijk het mooiste voorbeeld en de belangrijkste levensles die je je kinderen mee kunt geven)