Het verwonderatelier

Aan de buitenkant lijk je het allemaal voor elkaar te hebben. Een partner, een goedbetaalde baan, een leuk huis, twee kinderen, leuke vrienden. Je bent redelijk oké met hoe je eruitziet en eigenlijk heb je niets om je druk over te maken. Je doet de dingen die je al jaren doet, maar 's avond lig je in bed en vraag je je af waarvoor eigenlijk. Het lijkt allemaal zo nutteloos en leeg. Je merkt dat je op de automatische piloot leeft en niet meer echt geniet.

Herken je dit?

Het is maandagochtend. Je staat om zeven uur op en zorgt dat je kinderen op tijd op school zijn. Dan rijd je door naar je werk. Om vijf uur stap je weer die auto in naar huis. Je haalt onderweg de kinderen op, duikt thuis de keuken in om te koken, helpt na het eten met het huiswerk en brengt de kinderen naar bed. Moe plof je naast je partner op de bank. Morgen is er weer een dag. Maar ergens voel je een verlangen dat je het anders wilt. Dit is niet hoe je je het had voorgesteld vroeger.

Je hoort steeds vaker over mensen met een burn-out. Dat gaat jou niet overkomen.  Wel voel je de druk hoger worden om alle ballen in de lucht te houden, omdat je denkt dat dat van je verwacht wordt. Maar waar blijft die ontspanning, die diepgang? Die tijd dat je even aan niets anders hoeft te denken dan aan jezelf. Dat je even alleen voor jezelf mag kiezen, zonder twijfel en zonder schuldgevoel. Dat je even je hoofd kunt uitschakelen en de tijd mag vergeten. Dat je even alle rollen van jezelf mag laten afglijden. Even geen moeder, even geen collega, even geen partner. Dat je alleen maar helemaal jezelf hoeft te zijn (en stiekem een dansje mag doen door de kamer zonder je af te vragen wat een ander daar van denkt). Dat je even kunt ontladen om weer op te kunnen laden en aan niemand verantwoording hoeft af te leggen waar je mee bezig bent.

Door even tijd voor jezelf te nemen, krijg je letterlijk ruimte in je hoofd om stil te staan bij wat je nu echt belangrijk vindt. Heb je het echt zo druk als je denkt of heb je het misschien druk met de verkeerde dingen? Vind je wel voldoende uitdaging of voldoening in je werk? Zijn er nog dromen of verlangens die je onbewust hebt weggestopt of bewaard voor later? Besteed je genoeg aandacht aan de mensen die écht belangrijk voor je zijn? Moet je wel van negen tot vijf werken of kan het ook anders? Je hebt maar één kans om je droomleven te leven. Maar dan moet je er wel achter komen waar je diep van binnen van droomt. Je wilt niet wachten tot morgen. Want morgen is zo weer voorbij.