Toen ik zelf vastliep op allerlei vlakken was het het creatief proces dat me hielp om uit de situatie te stappen. In plaats van leerkracht staat er nu beeldend kunstenaar op mijn naambordje. Hoe is die ommezwaai gekomen? Ben ik dan zoveel veranderd? Helemaal niet dus, ik ben gewoon weer meer gaan doen van wat ik als kind deed. Daar ben ik goed in en dat vind ik leuk. En bij mij hoorde daar zeker tekenen en knutselen bij.
Als ik met mensen in gesprek ga en ik dat ik graag creativiteit bij mensen wil stimuleren, wordt er vaak meewarig gekeken. En daarna hoor ik vaak: "Dat is niets voor mij, ik ben niet creatief." Maar wat is creativiteit? Moet je daarvoor kunnen knutselen? Lang heb ik gedacht van wel en kon ik met jaloezie kijken naar schilders en beeldhouwers (en als kind naar mijn eigen moeder die veel mooiere dingen kon maken, dan ik :-). Maar dat ik de techniek (nog) niet beheers, wil niet zeggen dat ik niet creatief ben. Op verschillende manieren naar iets kunnen kijken, vraagt een creatieve denkwijze. Verschillende oplossingen bedenken, vraagt een creatieve denkwijze. Het durven beginnen zonder een duidelijk eindresultaat voor ogen te hebben, vraagt een creatieve denkwijze. En dat zijn net de dingen die moeilijk zijn op het moment dat je in een situatie zit waar de druk en de verantwoordelijkheid hoog ligt. Of als je last heb van faalangst. Door eerst je hoofd uit te kunnen zetten en lekker met je handen aan de slag te gaan voel je je ontspannener en vrijer, waardoor je weer met een open blik naar de situatie kunt kijken. En dan blijkt er soms een creatieve oplossing te zijn voor iets wat je in je hoofd veel groter had gemaakt.
Reactie plaatsen
Reacties