Vandaag sprak ik een moeder die bij haar zoontje een IQ test had laten afnemen.
Niet omdat ze persé wilde weten hoe intelligent het jongetje was. Maar omdat zij tegen gedrag aanliep waarvan ze wist dat het niet klopte. Omdat ze zag dat haar zoontje zich elke dag frustreerde. Omdat ze elke vrijdag de pijn voelde van haar kind, bij wie het weer niet gelukt was om deze week af te spreken. En als moeder weet je. Je bent zo gelukkig als je ongelukkigste kind.
Voor de leken onder ons, een IQ test is opgebouwd uit een aantal onderdelen. Toen uit de IQ test naar voren kwam dat er een discrepantie was (=verschil) van bijna 40 punten tussen het hoogste onderdeel en het laagste onderdeel, namelijk verwerkingssnelheid, verklaarde dit voor moeder een groot deel van de frustratie en de boosheid van haar kind. En hoewel we niet alles hoeven te verklaren, was het wel een opluchting, omdat ze nu een aanwijzing had om haar zoontje verder te begeleiden of om uitleg te kunnen geven aan de omgeving..
Hierbij promoot ik niet direct een IQ test, omdat ik denk dat ook daar haken en ogen aan zitten. Maar wel hoe fijn het kan zijn om inzicht te hebben in je brein.
Reactie plaatsen
Reacties