Daar stond het dan. Zwart op wit. Of in dit geval zwart op een wit scherm.
Ik weet nog heel goed hoe ik tijdens een module echt op áán ging. Mijn eindpresentatie begon met een klein idee en werd gedurende het proces grootser en grootser. Het was eigenlijk een beetje een domper dat ik het slechts in een klein groepje mocht bespreken (met twee fantastische andere deelneemsters, dat wel)
Ik ben nu al een tijdje bezig met mijn website vullen. Eén van de teksten die ik had geschreven, was dat mijn site mijn moodboard was. Inmiddels is die tekst weg, omdat ik steeds helderder krijg wat ik wil en mijn moodboard steeds meer aan het realiseren ben.
Toen ik vandaag een beetje aan het googelen was op de website van een orthopedagoog, zag ik daar een tekst staan waar ik letterlijk kippenvel van kreeg. Zwart op wit stond daar wat ik op mijn website al had staan. Wat ik met mijn kennis en ervaring al geconcludeerd had. Dat wat ik mijn kinderen, mijzelf en eigenlijk iedereen gun. En al getypt had voordat ik wist dat ik verder wilde met creatieve (hoog)begaafdheid.
"Creatieve hoogbegaafden kijken met de ogen van een kind en verliezen nooit het gevoel van verwondering. Het gaat om mysterie in het leven, avontuur en onbevangen blijven. Simpelweg bestaan."
En toen ik dat las, moest ik een beetje huilen... Het Verwonderatelier. MIJN verwonderatelier. Waar je gewoon mag zijn.
Hierbij nog meer de bevestiging dat dit er gewoon mag zijn.
Reactie plaatsen
Reacties