Geluk, wat is dat? Eigenlijk zolang ik me kan heugen ben ik wel op zoek naar iets. Wat dat iets is, is me nog steeds niet helemaal helder. Soms denk ik het gevonden te hebben en krijg ik weer wat rust in mijn hoofd, maar na een tijdje begint het toch weer te kriebelen (en eerlijk is eerlijk ook een beetje te malen).
Deze zomer gingen we echt uit onze comfortzone en boekten we een vakantie naar een zonnig Spaans eiland waar de kamers werden schoongemaakt en het eten voor ons gemaakt werd in de hoop echt te kunnen ontspannen en genieten. En dat hebben we gedaan. Maar het was niet de bestemming of het weer dat me nog jaren zal bijblijven, maar het stralende gezicht van mijn zoontje van zeven tijdens een speedboottrip op de zee. Met een kriebel in zijn buik en zijn zongebleekte haren, brak de glimlach door tot diep in zijn ogen. (Voor mama was het een moment van loslaten, maar o wat was het het waard)
Twee weken later bleef ook het weer in Nederland mooi. Spontaan boekte ik met de kinderen een paar dagen een camping. Van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat waren we buiten. Uren op het strandje spelen met zand en water tot het donker werd. Veel blijken we niet nodig te hebben. Tijdens een tripje naar de receptie staat mijn zoontje stil vanwege een vlinder. In plaats van weg te vliegen, gaat hij op de hand van mijn zoontje zitten. Voorzichtig en langzaam loopt hij met de vlinder in zijn hand over de camping. Als de vlinder wegvliegt, blijft hij hem volgen. En ik kijk weer naar hem en zie zijn open blik vol concentratie. En denk... waarom ben ik toch zo vaak op zoek naar iets, terwijl het geluk gewoon voor het oprapen ligt. Als je maar durft te kijken.
Reactie plaatsen
Reacties